| ||||||
|
love |
|
|
دیدم شتابان میروی ، گفتم کجا؟ یکدم بمان گفتی نمی خواهم تو را ، تنها بمان با مردمان گفتم نشاید اینچنین با این دلم بازی کنی گفتی که نتوانی مرا با گریه ات راضی کنی گفتم در این شهر خشن ، در خانه ماندن بهتر است باید ز مار سمی خوشرنگ دنیا دل گسست گفتی خمش ، من میروم، با تو نماند هیچکس بودن کنارت در قفس؟ هیهات! حتی یک نفس گفتم که پس یکدم بمان تا روی ماهت بنگرم گفتی که من مه نیستم،خود سوی ماه دیگرم گفتم مرا با خود ببر ، گفتی نخواهم دردسر گفتم خبر از من بگیر ، گفتی نگیر از من خبر گفتم که تا برگشتنت من منتظر می ایستم گفتی‌به‌فکرمن‌مباش،من‌هم‌به‌فکرت نیستم گفتم چه شد پیمان تو ؟ تا انتهای جان تو خندیدی و گفتی به من ، طومار آن از آن تو آن روز رفتی بعد از آن ، شد خیره چشمانم به در تا یا خود آیی از در و یا آید از سویت خبر اما شبی در خواب خود ، رفتم مزار عاشقان دیدم در آن قبر دلم ، انگشت ماندم بر دهان کین دل به نام رهگذر ، بر روی سنگ قبر زرد با دست خود حک کرده بود : ای آنکه رفتی
نظرات شما عزیزان:
| ||||||
ورود
اعضا:
<-PollName->